Heb je vragen?

De vrouw achter de visie

Hoi, ik ben Roxana Swensen.
Niet zomaar een coach of ondernemer. Maar een vrouw die haar eigen weg is gegaan — met omwegen, valkuilen en herontdekkingen.

Jarenlang leefde ik volgens verwachtingen. Ik deed wat ‘hoorde’, maar raakte mezelf daarin volledig kwijt. Hoe harder ik zocht naar wie ik werkelijk was, hoe verder ik van mezelf afdreef.

Pas toen ik stopte met zoeken en begon met voelen, veranderde alles.

Waarom kunnen mensen zo gemeen doen? Waarom moet ik persé naar die drukke kinderfeestjes? Waarom moet ik daar dan bijhoren? Waarom moet ik naar school als ik er toch niets nuttigs leer? Waarom doen mensen zo negatief en oordelen zij zo? Waarom doen mensen, zoals ze doen? Een kleine greep uit de vragen die ik als klein meisje stelde. Ik was altijd al geïnteresseerd in mensen en hun “rare” gedragingen. Altans.. zo zag ik het. Ik kon nooit mijn weg vinden tussen al deze mensen. En weetje.. misschien was ik wel raar! Anders.. zo voelde ik me. Anders dan mijn klasgenoten, anders dan mijn familie en anders dan de rest van de wereld. Ik kon eigenlijk met iedereen wel goed overweg, maar tegelijkertijd hoorde ik nergens bij. Dat vond ik prima! Ik deed lekker mijn ding, had mijn eigen behoeften en was ook trots op wat ik deed! Tot dat andere zichzelf daarmee gingen bemoeien en me gingen bestempelen als dat zielige meisje die nooit naar een kinderfeestje “mocht”. Of.. Dat betweterige meisje die altijd haar mening moest laten horen. Oké blijkbaar had ik dus een probleem? Daar is het zaadje gepland, ik moet erbij horen anders ben je raar en word je het doelwit van andere. Inplaats van dat ik na ging denken over andere mensen en de wereld, veranderde dit langzaam in nadenken over mezelf. Wat deed ik verkeerd? Wat is er raar aan mij? Waarom ben ik wie ik ben?

Met enige regelmaat kreeg ik opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd als, ‘ Doe toch niet zo moeilijk!’ ‘ Jij maakt echt overal een probleem van!‘ ‘Stel je niet zo aan, dramaqueen!’ ‘Niet alles kan gaan zoals jij het wilt’ ‘Doe niet zo egoistisch’! Hoe vaker ik dit hoorde, hoe verder ik van mezelf verwijderd raakte. Ik wilde zo niet zijn, ik zat opgescheept met een vloek. Ik wist dingen, ik zag dingen, maar volgens andere bevond zich dit in mijn hoofd. Ik kon niet weten wat andere voelen en denken, dat was volgens omstaanders namelijk onmogelijk. Ik maakte drama en moest alles erger maken, mijn mening en mijn verlangens deden er niet toe. Daar ontstond het mijn levensdoel.. er alles aan doen om nooit meer zielig, egoïstisch, raar of gevoelig te zijn. Ik was een powervrouw, ik kon alles aan en sta 24/7 klaar voor iedereen om mij heen !

Meet my family

Mijn naam is Roxana Swensen vrouw van Nick en mama van Jace, Riven en Joah. Bij ons is het altijd dolle boel in huis en nooit saai. Naast dat het mijn missie is om jullie helpen bij jullie pad. Voelt het ook als mijn missie om mijn kinderen alle kennis te geven die ik heb, zodat ook zij hun missie mogen uitdragen op deze wereld.

Je bent gevoelig.. ik kreeg de kriebels van die drie woorden

Ik stopte met het delen van mijn angsten en behoeften. Wanneer ik tranen voelde opkomen drukte ik die zo ver mogelijk weg, dat lieve rustige meisje dat zo begaan was met andere verdwijnde langzaam naar de achtergrond. Ik veranderde in een grof gebekte puber die er alles aan deed om stoer te zijn en erbij te horen. Jaren lang heb ik gevochten tegen die vloek, die emoties, die empathie, het voelen en zien van alles in de zichtbare en onzichtbare wereld. Vanaf mijn 17e ging ik werken binnen gesloten inrichtingen, jeugd tbs, hoe zwaarder en hoe meer agressie hoe beter! Wie kon dat nu zeggen op die leeftijd? Op ieder feestje was ik te vinden, niets was gek genoeg! Nu had ik het gemaakt en ik hoorde er helemaal bij!! Mensen die gevoelig waren en met spiritualiteit bezig waren? Het waren aanstellers en zweefteven! Ik  kreeg de kriebels van die termen en wilde me er dan ook volledig van distantiëren. Ik besefte toen nog niet.. dat ikzelf precies dezelfde dingen zei, als al die andere mensen ooit tegen mij gezegd hadden. 

Ik heb deze façade natuurlijk niet lang volgehouden. Ik was 23 en daar ontstonden de eerste breukjes in mijn muur. Met al mijn kracht probeerde ik de muur te herstellen, maar het was onmogelijk.. burn-out nummer 1 kondigde zichzelf aan. En als je dacht dat ik daar van geleerd had? Nee hoor, al dacht ik destijds van wel. Ik had geleerd dat hard en stoer zijn niet de oplossing was. Maar mezelf zijn? Eerlijk gezegd had ik geen idee meer wie ik was. Ik vond het vooral belangrijk om erbij te horen. Ik voelde haar fijn aan wat andere nodig hadden, dus paste ik me ook gemakkelijk aan, aan de wensen van een ander. Mijn wensen? Die deden er niet toe, als ik erbij hoor ben ik gelukkig.. dacht ik. 

25 jaar oud.. burn-out nummer 2. En die ging diep. Ik was volledig lamgeslagen en kon niets meer. Ik zakte verder af naar een depressie en er zijn momenten geweest dat ik serieus getwijfeld heb of ik nog wel wilde leven. Ik kreeg medicatie, antidepressiva en moest smeken om daarnaast hulp te krijgen van een psycholoog. Het was net voldoende om weer op de been te komen, het was net voldoende om mij kracht te geven, het was net voldoende om mij tot de volgende conclusie te laten komen.

Ik ben gevoelig

en dat is mijn kracht

Ik besloot mezelf in de spiegel aan te kijken en tegen mezelf te zeggen.. Roxana jij bent mooi, jij bent kracht en jij bent gevoelig en dit mag er allemaal tegelijk zijn. Ik ben opleidingen gaan doen, cursussen gaan volgen, ik heb coaches bezocht en ben 100de boeken gaan lezen. Ik kwam steeds weer een stap dichter bij mezelf! Zelfliefde werd een normaal begrip in mijn leven.  

Alles werkte.. voor even. Ik bleef namelijk opzoek naar het antwoord op die ene vraag wie ben ik en wat is mijn levensmissie? Het antwoord van deze vragen is niet buiten mezelf te vinden. Het antwoord hierop vind ik niet in opleidingen, bij coaches en in boeken staat het ook niet geschreven. Het enige wat ik moest doen is het me herinneren. Alles ligt namelijk al opgeslagen, ik hoef er enkel naar te kijken en dat ben ik gaan doen. 

Ik werd geroepen door de medicijnen
Ik kreeg de roep van moeder Ayahuasca. Ik hoorde haar in mijn slaap, ik hoorde haar als ik wakker was. Ik hoorde en zag haar overal. Ik was bang, maar op een dag besloot ik naar haar te luisteren. Dat is de dag dat mijn leven compleet veranderde. Daar zijn er deuren geopend waardoor ik me herinner wie ik in essentie ben. Ik voel wat ik te doen heb op deze wereld in iedere vezel van mijn lijf en na jaren mezelf verloren gevoeld te hebben, voel ik me eindelijk verbonden met mezelf, de aarde en de mensen die hier leven. 
 
Ik weet als geen ander hoe het gevecht kan zijn naar het vinden van de juiste hulp. Overal afgewezen te worden, niets lijkt aan te sluiten bij wat jij nodig hebt. Alternatieve therapieën zijn niet voor iedereen even toegankelijk dus daar mag verandering in komen. Om die reden maak ik programma’s vanuit mijn eigen ervaringen en kennis om jou dat gene te bieden wat in de regulieren weg moeilijk te vinden is. 

 

Laten we connecten

Wil jij graag meer horen over het pad dat ik bewandeld heb. Herken jij je in mijn verhaal, laten we dan even contact met elkaar hebben. Vul hiernaast je gegevens in en ik neem zo spoedig mogelijk contact met je op.